Ewa Anna Zwolińska, Sposoby audiacji. O myśleniu muzycznym, UKW, Bydgoszcz 2014, s. 192
Rozprawa Ewy Anny Zwolińskiej jest swoistym fenomenem w naukach humanistycznych i społecznych potwierdzając, jak ważna jest w naszych badaniach ich integralność, a nie atomizacja, interdyscyplinarność zamiast wąskiego dociekania naukowej prawdy o uwarunkowaniach procesu uczenia się. Mamy przed sobą wysoce kompetentne studium o audiacji (myśleniu) i podejmowanych przez pedagogów decyzji w procesie kształcenia muzycznego, które od kilkunastu już lat skutecznie jest redukowane i lekceważone w powszechnej, ogólnokształcącej edukacji na rzecz jedynie kultywowania jego najlepszych tradycji, modeli i specjalistycznego przygotowywania do uczestniczenia w sztuce lub związanej z nią profesjonalizacji artystycznej kolejnych pokoleń Polaków. Fascynacja Autorki edukacją muzyczną jako warunkującą rozwój wyobraźni dzieci ma przecież znacznie większy zasięg niż tylko rozwój wyobraźni muzycznej, gdyż znane są wyniki badań odkrywające istotny wpływ tej właśnie edukacji i nabytych w jej toku umiejętności na myślenie abstrakcyjne, matematyczne dzieci i uczenie się przez nie języków obcych.
